رواية من الحب ما قتل الفصل الخامس 5 بقلم أميرة حسن
رواية من الحب ما قتل البارت الخامس
 |
| رواية من الحب ما قتل الفصل الخامس 5 بقلم أميرة حسن |
رواية من الحب ما قتل الجزء الخامس
زعقت وقولتله: وقف العربية.
بصلى بأستهزاء وكمل سواقة زعقت اكتر وقولتله: بقولك وقف العربية.
قالى : ليه خير!؟
قولتله بقرف وتمثيل: بطنى بتوجعنى وحاسة انى هرجع.
بصلى بقرف ووقف العربية وقالى بسخرية: والمطلوب منى اعمل ايه افتحلك حجرى ترجعى فيه .
بصتله بأستحقار ونزلت من العربية ولفيت ناحيته وخبطت على الازاز فانزله وبصلى بأستغراب: خير !!
قولتله: انزل بسرعة.
قالى بزعيق: ليه همسكك وانتى بترجعى ولا ايه؟
نفخت بقوة وقولتله : لما تنزل هتعرف.
فتح الباب وقال وهو بينزل: انا عارف انك هتقرفينى فى حياتى وجبت الهم لنفسى.
زقيته بقوة بعيد عن العربية وقولتله بأستحقار: بطل تولول زى النسوان انا مطلبتش معجزة.
وقبل مايرد عليا لقانى بركب مكانه وبسوق العربية فاجرى ورايا وهو بيقول: انتى اتجننتى ولا ايه وقفى العربية بسرعة.
طبعا انا مش بعرف اسوق فاكانت سواقتى بطيئة فاقدر يلحقني وركب جمبى وبيزعقلى: وقفى العربية وبطلى جنان .
بصتله وانا سايقة وقولتله: منا مش هموت لوحدى.
قالى بفزع لما شاف عربية جايا عكس اتجاهنا : اقفى بسرررررررعة.
فاأنتبهت ان احنا هنعمل حادثة ومعرفتش ادوس فين ولا اعمل ايه غير انى عمالة اروح شمال ويمين وخلاص لحد مالقيته اتصرف وقدر بسهولة يتفاده العربية وهو حاطط ايده على ايدى وماشى بالعربية فابصتله بكره وبقيت اشد العجلة قصاده واعانده واكتر من مرة كنا هنعمل حادثة وكنت بشوف الفزع والخوف فى عنيه فاصرخت وقولتله: طبعا خايف تروح للى خلقك عشان عارف هتتحدف فين ياحقير.
كان بيسوق بدالى وقالى بكل صوته: اخرسى خاااالص.
مكنتش عارفة اعمل ايه كنت بدوس وبعطل اى حاجة فى العربية عشان نعمل حادثة ونموت سوا لانى مش هخليه يعيش اكتر من اللى عاشه ، وفجأة ظهر فى اخر الطريق سد كبير مصنوع من الطوب الاحمر على شكل ( سور) فادوست بنزين برجلى وسرعت العربية وهو بيحاول يمنعنى وبيقولى بفزع: وقفى العربية هتموتى يامتخلفة .
زعقت وانا سايقة: اللى يشوفك يقول خايف عليا وانت اساسا قلبك اسود وعمرك ماحبتنى.
زعق اكتر وقالى: تبقى غبية لو فاكرة انى محبتكيش.
زعقت: كداااااب انت اخدت منى كل حاجة ومرحمتنيش.
زعق وقالى: ياتمارا احنا قربنا من السور وقفى العربية بسرعة .
زعقت: لا عشان انت هتموت النهاردة يازياد وعلى ايدى.
زعق وقالى: مانتى كمان هتموتى ياغبية ، قولتلك وقفى.
زعقت بدموع: انا خسرت كل حاجة فاهعيش ليه وانت السبب ولازم تموت.
حاول يوقفى وهو بيزعق: انتى مخسرتيش حاجة انتى زى مانتى وقفى العربية بقااااا.
زعقت: انت كداااااب ، انا بكرهك يازياد بكرهك.
كان بيحاول يوقف العربية ودى اخر محاولة لاننا كنا قربنا بدرجة كبيرة من السور وزعق فيا بقوة وقالى: والله العظيم ملمستكيش.
كنت باصة على الطريق وفاجئة جملته صدمتنى وخلتى رخيت رجلى من على البنزين وبصتله بصدمة وانا شيفاه بيحاول يحود بالعربية ولكن العربية دخلت فى السور بقوة والازاز اتكسر واحنا اتخبطنا بطريقة غبية ومحستش بنفسى غير وانا بفقد الوعى واخر حاجة فكراها شكل زياد جمبى ووشه متحاوط بالدم وبينطق اسمى بتعب: ت...ت...تمارااا.....ااااه....تماراا.
معرفش بعد قد ايه فوقت وفتحت عينى وبصيت حواليا وانا مش مصدقة انى لسة عايشة ولقيت نفسى جوة اوضه فى كوخ واستغربت المكان وجيت اقوم لقيت المحلول فى ايدى وحسيت بوجع فى جسمى وفجأه خطر على بالى كل اللى حصلى من لما اتعرفت على زياد لحد ماعملنا حادثة ولقتنى بنطق اسمه: زياد.
وللأسف مقدرتش اقوم كان الوجع والصداع اقوة منى وخلال دقايق دخلت ست كبيرة فى السن وابتسمت لما شافتنى وقالتى وهى بتقرب منى: اخيرا فوقتى ياتمارا حمدلله على سلامتك يابنتى .
بصتلها بأستغراب وقولت بتعب: اااا....انتى ...انتى مين!! وعرفتى أسمى منين؟ وايه اللى جابنى هنا؟
قالتلى بهدوء: اهدى ياحبيبتى وواحدة واحدة عليا فى الاسئلة هجاوبك على ايه ولا ايه.
سكتت وسبتها تكمل فاقالت: انا اسمى دعاء وجوزى الحج ابراهيم هو اللى لقاكم على الطريق السريع امبارح بليل وساعدكم وجابكم على هنا لانى دكتورة بس تقاعدت من زمان ولكن عندى خبرة وعرفنا من الورق اللى كان مع الشاب انكم متجوزين بس متقلقوش مننا احنا مرضناش نبلغ عن الحادثة عشان خوفنا دخل فى سين وجيم واحنا زى مانتى شايفة على باب الله وملناش غير الكوخ دة وعايشين فيه من زمان ومعلش طولت عليكى بس حبيت اطمنك مننا.
ابتسمتلها وقولت بلجلجة: و..وهو فين؟
قالتلى بمرح: قصدك على مين جوزى ولا جوزك!
قولتله بجلجة: ج...جوزى.
قالتلى: لسة مفقش ياحبيبتى بس متقلقيش اصابته سطحيه متخوفش.
افتكرت جملته لما قالى( والله العظيم ملمستكيش) وفكرت هل هو قالى كدة عشان كان خايف يموت ولا هو فعلا صادق فاقطعت دعاء تفكيرى وقالتى: لو حاسة انك كويسة تعالى واطمنى عليه هو فى الاوضه اللى جمبك عقبال مااحضرلكم لقمة تكلوها.
ابتسمتلها وقولت: شكرا ياحاجة على تعبك معانا .
قالتلى بحنيه: باين عليكو ولاد حلال بس مش هسألكو ولا هتكلم فى حاجة دلوقتى لحد مالحج يجى ويكون انتو فوقتو شويه ماشى.
هزيت راسى بنعم فامشت وانا فضلت قاعدة مكانى وببص حوليا ولقيت مرايا جمبى فاشوفت نفسى وكان فى شاش ملفوف على راسى وايدى وافتكرت الحادثة ولقيت دموعى نزلت لما افتكرت كلام اهلى فاغمضت عينى وظهرت صورة زياد فى عقلى وهو بيقولى ( تبقى غبية لو فاكرة انى محبتكيش..... والله العظيم ملمستكيش........هتموتى يامتخلفة......تمارااا....) فتحت عينى ونفخت بقوة فالقيت الباب اتفتح ولقيت زياد واقف قدامى والحاجة بتجرى ورا وبتقوله: اهدى يابنى هى كويسة و......
لقيته بيبصلى بتفحص وغضب وقال: سبينا لوحدنا.
ضحكت وقالت: حاضر يابنى الله يسهلكو.
بعد ماخرجت لقيته بيقرب منى وفجأه مسك ايدى بقوة وقالى: اجهزى عشان هخليكى تندمى على اللى عملتيه.......